به نقل از «فرارو»

دیابت و بیماری قلبی در کمین افراد بی‌خواب

تاریخ انتشار: ۲۹ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۵۵۹۶۶

محققان دانشگاه "راتگرز" آمریکا در مطالعه اخیرشان اظهار کرده‌اند، افراد بی‌خواب بیشتر از افرادی که به موقع می‌خوابند در معرض خطر ابتلا به دیابت و بیماری قلبی قرار دارند.

به گزارش ایسنا و به نقل از اس اف، تا دیروقت بیدار ماندن می‌تواند سرگرم کننده باشد، اما نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که می‌تواند برای قلب و سلامت کلی شما نیز مضر باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

محققان دریافته‌اند افرادی که شب‌ها تا دیروقت بیدار می‌مانند نسبت به افرادی که زود به رختخواب می‌روند و زود از خواب بیدار می‌شوند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ یا بیماری قلبی هستند.

محققان نه تنها متوجه شدند که افراد شب زنده دار نسبت به افراد سحرخیز فعالیت کمتری دارند، بلکه متوجه شدند که این افراد حساسیت کمتری به انسولین دارند که هر دو این موارد به عنوان عوامل پیش‌بینی کننده دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی عروقی عمل می‌کنند.

یافته‌های این مطالعه همچنین نشان داد بدن کسانی که شب‌ها تا دیر وقت بیدار می‌مانند، در استفاده از چربی برای انرژی عملکرد خوبی ندارد و این چربی می‌تواند در بدن تجمع پیدا کند و در نتیجه خطر بیماری‌های ذکر شده را افزایش دهد. در همین حال، به نظر می‌رسد که افراد سحرخیز برای کسب انرژی بیشتر به چربی متکی هستند و در طول روز نیز فعال‌تر هستند.

محققان دانشگاه راتگرز شرکت کنندگان را بر اساس "کرونوتایپ" (chronotype) به دو گروه شب زنده دار و سحرخیز تقسیم کردند. محققان این مطالعه از تصویربرداری پیشرفته استفاده کردند و توده بدن و ترکیب بدن و حساسیت افراد به انسولین را ارزیابی کردند و متابولیسم چربی و کربوهیدرات آن‌ها را نیز با استفاده از نمونه‌های تنفسی برای روند خواب هر شرکت‌کننده استفاده کردند.

این تیم طی یک هفته شرکت کنندگان را زیر نظر گرفتند تا الگو‌های فعالیت روزانه آن‌ها را مشخص کنند.

برای به حداقل رساندن رژیم‌های غذایی که بر نتایج تاثیر می‌گذارند، نویسندگان مطالعه همچنین از گروه‌ها خواسته‌اند که رژیم‌های غذایی کنترل‌شده از لحاظ کالری و تغذیه را دنبال کنند و یک شب را نیز غذا نخورند.

محققان هر گروه را در حالت استراحت قبل از انجام دو جلسه ورزش ۱۵ دقیقه‌ای روی تردمیل، یکی با شدت متوسط ​​و دیگری با شدت بالا، آزمایش کردند.

دانشمندان دریافتند که افراد سحرخیز چه در زمان استراحت و چه در حین ورزش، از چربی بیشتری برای انرژی استفاده می‌کنند. آن‌ها همچنین حساسیت بیشتری به انسولین داشتند.

در همین حال، افراد شب زنده دار به انسولین مقاوم بودند و بدن آن‌ها به انسولین بیشتری برای کاهش سطح گلوکز خون نیاز داشت. بدن افراد بی خواب نیز کربوهیدرات‌ها را به عنوان منبع انرژی خود به جای چربی ترجیح می‌دهد. تفاوت در متابولیسم چربی بین افراد این دو گروه نشان می‌دهد که ریتم شبانه روزی بدن ما (چرخه بیداری/خواب) می‌تواند بر نحوه استفاده بدن از انسولین تأثیر بگذارد.

پروفسور استیون مالین، نویسنده ارشد این مطالعه از دانشگاه راتگرز گفت: این مشاهدات درک ما را از اینکه چگونه ریتم‌های شبانه‌روزی بدنمان بر سلامت ما تأثیر می‌گذارد، افزایش می‌دهد. تحقیقات بیشتری برای بررسی این ارتباط نیاز است.

منبع: فرارو

کلیدواژه: طرز تهیه بی خوابی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۵۵۹۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نقشه ژنتیکی پرواز: پستانداران چگونه تکامل یافتند تا در هوا شناور بمانند؟

مردم برای توصیف امور غیرممکن می‌گویند «وقتی خوک‌ها پرواز می‌کنند». اما حتی اگر بیشتر پستانداران در تمام عمرشان به‌طور کامل روی زمین زندگی کرده باشند، توانایی پرواز بارها و بارها در طول تکامل پستانداران، در گونه‌هایی از خفاش‌ها گرفته تا سنجاب‌های پرنده، تکامل یافته است.

به گزارش زومیت، اما پستانداران چگونه تکامل یافتند تا پرواز کنند؟ گروهی از محققان به رهبری دانشگاه پرینستون و کالج پزشکی بیلور در آمریکا، در مطالعه‌ای که به‌تازگی در مجله‌ی نیچر منتشر شده است، اساس ژنومی و تکاملی «بال‌پوست» را توضیح داده‌اند. بال‌پوست، غشای پوستی نازک و انعطاف‌پذیری است که فاصله‌ی میان دست و پاهای برخی گونه‌های پستانداران را می‌پوشاند و به آن‌ها امکان می‌دهد در هوا اوج بگیرند.

به‌گزارش سای‌تک‌دیلی، دکتر ریکاردو مالارینو، استادیار زیست‌شناسی مولکولی در پرینستون و نویسنده‌ی همکار مطالعه، می‌گوید: «به‌طور دقیق نمی‌دانیم که از دیدگاه مولکولی و ژنتیکی، چگونه ویژگی‌ها و سازگاری‌های جدید سرچشمه می‌گیرند. ما می‌خواستیم بررسی کنیم که چگونه یک نوآوری تکاملی به وجود می‌آید.»

گروه محققان برای درک بهتر تکامل بال‌پوست، روی کیسه‌داران متمرکز شدند. دلیل انتخاب کیسه‌داران این است که توانایی شناور ماندن (گلاید کردن) بارها و بارها با تغییرات تشریحی مشابه، در کیسه‌دارانی با رابطه‌ی تنگاتنگ، مانند بادپر شکری دیده شده است. بادپر شکری کیسه‌داری چنان کوچک است که در جیب جا می‌شود و به عنوان یک حیوان خانگی عجیب‌و‌غریب، بسیار محبوب است.

درک توانایی گلاید از منظر ژنتیکی

محققان کالج بیلور با توالی‌یابی ژنوم ۱۵ گونه از کیسه‌داران، توالی‌های دی‌ان‌ای را در هر دو گونه‌های پروازی و بستگان غیرپروازی آن‌ها، تعیین کردند. مقایسه‌ی توالی‌ها، تکامل سریع‌تری را در نزدیکی ژنی به نام Emx2 آشکار کرد.

ژن Emx2 با استفاده از نقشه‌ای ژنتیکی که در همه‌ی پستانداران وجود دارد، بال‌پوست را به وجود آورده است

دکتر ارز لیبرمن آیدن، استاد ژنتیک مولکولی و انسانی در بیلور و نویسنده‌ی همکار مطالعه، می‌گوید: «جالب اینجاست که به نظر نمی‌رسد توالی ژن در جایی رخ داده باشد که مرتبط‌ترین تغییرات در آن به وجود می‌آید. در عوض، تغییرات کلیدی در توالی‌های دی‌ان‌ای کوتاهی به نام «افزاینده‌ها» رخ می‌دهد که در نزدیکی ژنوم قرار دارند. افزاینده‌های در‌حال تغییر، نحوه و مکان فعالیت ژن Emx2 را در بدن تغییر می‌دهند و باعث تکامل پرواز می‌شوند.»

ساز‌و‌کار‌های تکاملی و رویکردهای تجربی

خورخه مورنو، دانشجوی تحصیلات تکمیلی در آزمایشگاه مالارینو و نویسنده‌ی اول مطالعه، می‌گوید درک تغییرات اساسی که در سطح ژنومیک رخ می‌دهد تا این‌گونه صفات همگرا را ظاهر کند، دارای اهمیت است. زیرا می‌تواند به ما بگوید که آیا تکامل، مسیر کمترین مقاومت را هدف قرار داده است یا خیر. نتیجه یکسان است، اما مسیرهای متفاوتی برای رسیدن به آن وجود دارد.

محققان در مرحله‌ی بعدی، قصد داشتند که ایده‌ها را آزمایش کنند. آن‌ها برای انجام این کار، از منحصربه‌فردترین ویژگی کیسه‌داران، یعنی کیسه‌ی آن‌ها استفاده کردند.

دکتر الگا دودچنکو، استادیار ژنتیک مولکولی و انسانی در بیلور و نویسنده‌ی همکار مقاله، می‌گوید بچه کانگوروهای کیسه‌دار، در مراحل رشد بسیار زودتری نسبت به پستانداران معمولی متولد می‌شوند. به جای اینکه رشد در شکم مادر ادامه یابد، آن‌ها به داخل کیسه‌ی او می‌خزند و تا زمانی که آماده شوند تا مستقل از مادر به زندگی ادامه بدهند، همان‌جا می‌مانند. این حقیقت که آن‌ها دقیقاً در کیسه قرار می‌گیرند، مطالعه‌ی چگونگی تأثیر ژن‌های فردی مانند Emx2 بر رشد کیسه‌داران را بسیار آسان‌تر می‌کند.

محققان نشان دادند که ژن Emx2، با استفاده از نقشه‌ای ژنتیکی که احتمالاً در همه‌ی پستانداران وجود دارد، بال‌پوست کیسه‌داران را به وجود آورده است. به عنوان مثال، ژن Emx2 در پوست هر دو طرف بدن موش‌ها و بادپرهای شکری فعال است، اما در بادپر شکری، برای مدت طولانی‌تری بیان شده است.

دودچنکو خاطرنشان می‌کند: «با اصلاح افزاینده‌های حیاتی ژن Emx2، گونه‌ها یکی پس از دیگری از این برنامه‌ی جهانی بهره برده‌اند تا توانایی شناور ماندن در هوا را به‌دست آورند.» این خبر برای خوک‌هایی که امید دارند روزی به آسمان برسند، بسیار دلگرم‌کننده است.

کانال عصر ایران در تلگرام